Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Καλά Χριστούγεννα - Merry Christmas

Απίστευτο, πως περνάει έτσι ο καιρός; Εχω σχεδον ένα μήνα απουσίας από το παραμελημένο μπογκ μου και λυπάμαι, αλλά ειλικρινά απορώ γιατί η μέρα έχει μόνο 24 ώρες!!!!!!!!!!!!!! Είμαι παντού και πάντα, παρακολουθώ τα δικά σας ηλεκτρονικά λημέρια, αλλά οι ώρες που το κάνω είναι οι πλέον ακατάλληλες για να γράψω.... άσε που με πέρνει και ο ύπνος και ξυπνώ με το laptop στο κεφάλι....Χεχε... Σας στέλνω τις ευχές μου και την Αγάπη μου και εύχομαι σε όλους αυτές οι μέρες οι γιορτινές να μας βγάλουν για λίγο από την καθημερινότητα και να ξεχαστούμε από πράγματα που μας στεναχωρούν. Εγώ άφησα τα παιδιά μου και την ανηψιά μου να κάνουν τα "μαγικά" τους μπισκοτάκια και ξεχάστηκα από όσα μας χαλάνε την διάθεση. Σας παροτρύνω να κάνετε και σεις το ίδιο αν έχετε παιδιά, ας τα κάνουν όλα άσπρα στο αλεύρι και ας πασαλειφτούνε απο πάνω εώς κάτω. Στο κάτω κάτω της γραφής η Γιορτή των Χριστουγέννων είνια η πιο γλυκιά παιδική ανάμνηση για τους περισσότερους ανθρώπους ανά τον κόσμο. Φιλιά πολλά...

 OMG! Where does time fly? I really feel bad I've been away for so long, my poor little blog has been so neglected and though I have been watching over you all and peaking through your blogs, my time has been so limited lately, I just fell asleep on my laptop whenever I could afford some weird late time off everything!!!!!!!!!!  I just want to wish each and everyone of you a Very Merry Christmas and hope these Holidays cheer everyone up, lets just forget of everything nasty or bothering. That's what I did, by letting my kids rave in the kitchen in flour! We made some Christmas butter cookies, well they did most of the work, boy did they have fun...but it was hard to keep my 2,5 year old off the dough (he thought it was tasty as is!!!). Anyhow, Christmas is all about Love and Sharing and allowing everyone to have the best memories following them in life forever.... Kisses everyone....






Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Για όσους αγαπούν το Βιβλίο

Καλημέρα σας...

Με αφορμή την σπουδαία γιορτή της σημερινής ημέρας και λόγω της ιδιαίτερης αγάπης που τρέφω για τα βιβλία, αποφάσισα να απευθυνθώ σε σας που πλέον ξέρω οτι πάντα με βοηθάτε και στέκεστε στο πλάι μου σε κάθετί σπουδαίο... Έτσι τώρα πάλι απευθύνομαι σε σας και σας παρακαλώ να μας χαρίσετε ένα Βιβλίο! Το Σχολικό Συμβούλιο του Δημοτικού Σχολείου Ανυφίου Αργολίδας κάνει φιλότιμες προσπάθειες να συγκροτήσει εκ νέου μια Δανειστική Βιβλιοθήκη για τα παιδιά και τους γονείς... Σας παραθέτω και το τηλέφωνο επικοινωνίας: 27520 44141 (ώρες λειτουργίας σχολείου). Επίσης σημαντικό είναι να αναφερθεί οτι σε συνεργασία με το ΚΤΕΛ Αργολίδας, η αποστολή των βιβλίων θα γίνεται για Ναύπλιο ΔΩΡΕΑΝ. Το link του Συλλόγου.
Και η ανακοίνωση του Συμβουλίου:
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΝΥΦΙΟΥ

ΧΑΡΙΣΤΕ ΜΑΣ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ!
Παρακαλούμε όποιον διαθέτει βιβλία παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας σε καλή κατάσταση και δεν τα χρειάζεται, να τα χαρίσει στο σχολείο μας, συνδράμοντας έτσι την προσπάθειά μας να δημιουργήσουμε δανειστική βιβλιοθήκη και να δώσουμε στα παιδιά την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με τον κόσμο του λογοτεχνικού βιβλίου.
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2752044141
Το Συμβούλιο Σχολικής Κοινότητας



Με καλλιτεχνική διάθεση και όρεξη για το καινούριο μίνι που ετοιμάζω, σας αφήνω και σας φιλώ και σας ευχαριστώ από καρδιάς για όλα τα γλυκά σας σχόλια στην τελευταία ανάρτηση που έκανα με θέμα "Που βρίσκουμε Δύναμη;".  Καλή μέρα να έχουμε και σκέψεις περισυλλογής που αρμόζουν στην Μνήμη της 17 Νοέμβρη....



Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Πού βρίσκουμε την Δύναμη;

Γεια σας και πάλι. Αυτή την φορά αισθάνομαι οτι θέλω να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου και όχι το καλλιτεχνικό μου δαιμονιάκι που για λίγες μέρες είναι κάπου παρατημένο στο πίσω μέρος του μυαλού μου.

Για όσες είναι μανούλες, αλλά και για όσους αισθάνονται δέος μπροστά σε αυτρό που λέμε "δύναμη", "ζωή" και πολλές άλλες τέτοιες βαρύγδουπες λέξεις, που όμως γίνονται τόσο ταπεινές όταν πρόκειται για αληθινές καταστάσεις και αναφέρονται σε αληθινούς και ζωηρούς ανθρώπους....

Ολα ξεκίνησαν με μία φαινομενικά απλή ίωση στο ματάκι του γιου μου την Τετάρτη, την οποία και ανέλαβε ο γιατρός μας και όλα πήγαιναν  σχετικά καλά, μέχρι που το Σάββατο άρχισα να διαισθάνομαι οτι είχα την ανάγκη να πάμε και στο Παίδων για να πάρουμε και μια δεύτερη γνώμη. Την Κυριακή παρ'όλη την στενή παρακολούθηση του φαινομένου, φαινότανε πιο κόκκινο από ποτε και έβλεπα αποχρώσεις του ρόζ να βγαίνουν από το ματάκι του παιδιού. Το βραδάκι και αφού είχα ετοιμάσει το "βαλιτσάκι" για την επίσκεψη της Δευτέρας στο Παίδων, το παιδί σηκώθηκε από το κρεβάτι του αιμόφυρτο και πανικοβλημένο, καθώς δεν έβλεπε και πλέον το αίμα πήγαζε σταθερά από το ματάκι του.

Μέσα μου ήξερα πως όλα θα πήγαιναν καλά και στο ταξίδι για Αθήνα ένιωθα πως ο Θεός αγαπάει τα παιδιά και η Δύναμη του για ακόμα μια φορά θα τα έβαζε όλα στη σωστή τους θέση.  Ο μικρός μου ήρωας αναρρώνει σπίτι μας από μια πιο σπάνια μορφή ιογενούς επιπεφικύτιδας, η οποία θα τον ταλαιπωρήσει λίγο, αλλά δεν είναι κάτι ανησυχητικό και έτσι η ηρεμία επανήλθε στο σπίτι. Χίλια συναισθήματα, χίλιες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μας εχτές το βράδυ, μία όμως πιο πολύ.... "ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΘΕΕ ΜΟΥ..Ολα καλά να πάνε..." Και ειλικρινά.. καλύτερα δεν μπορούσε...

Να είστε όλοι αισιόδοξοι και εκεί που λέτε "Τώρα τι;" απλά για λίγα δευτερόλεπτα να σκέφτεστε μόνο το Καλό που έπεται να ΄ρθει και όλα καλά θα πάνε. Δεν είμαστε άφθαρτοι, αλλά η ψυχή μας και η θετική σκέψη με έχει σώσει και μένα, αλλά και τους ανθρώπους που αγαπώ πολλές φορές από πολλές "περιπέτειες".

Αυτά ήθελα να μοιραστώ μαζί σας... να είστε όλοι πάντα καλά, και εσείς αλλά και οι άνθρωποι που είναι όλη σας η ζωή... Φιλάκια πολλά









Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Ενα Βραβείο! An Award!

Είναι καμια φορά φοβερά αξιοπερίεργο πως η τύχη και η ζωή,  μας  βάζει σε κάποια μαγική τροχιά και συναντάμε ανθρώπους που πολύ απλά χωρίς καν να τους έχουμε γνωρίσει από κοντά, είναι σαν να τους ξέρουμε χρόνια. Σε αυτή την κατηγορία εντάσσεται πλέον και η φίλη μου Ροδούλα, την οποία και θαυμάζω για το έμφυτο ταλέντο της στη μουσική και όχι μόνο. Σ'ευχαριστώ Ροδούλα για το βραβείο που μου έδωσες και ανταποδίδω γλυκά...

It is so extremely weird how luck and life leads us in some kind of a magical orbit and we meet people that though we have never met, they seem to have been long-life friends. In this awesome category you will find my friend Rodoula, who I utterly admire for her musical talent and not only... Thank you Rodoula for your blog award and kindly reward you back my friend...