Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Πού βρίσκουμε την Δύναμη;

Γεια σας και πάλι. Αυτή την φορά αισθάνομαι οτι θέλω να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου και όχι το καλλιτεχνικό μου δαιμονιάκι που για λίγες μέρες είναι κάπου παρατημένο στο πίσω μέρος του μυαλού μου.

Για όσες είναι μανούλες, αλλά και για όσους αισθάνονται δέος μπροστά σε αυτρό που λέμε "δύναμη", "ζωή" και πολλές άλλες τέτοιες βαρύγδουπες λέξεις, που όμως γίνονται τόσο ταπεινές όταν πρόκειται για αληθινές καταστάσεις και αναφέρονται σε αληθινούς και ζωηρούς ανθρώπους....

Ολα ξεκίνησαν με μία φαινομενικά απλή ίωση στο ματάκι του γιου μου την Τετάρτη, την οποία και ανέλαβε ο γιατρός μας και όλα πήγαιναν  σχετικά καλά, μέχρι που το Σάββατο άρχισα να διαισθάνομαι οτι είχα την ανάγκη να πάμε και στο Παίδων για να πάρουμε και μια δεύτερη γνώμη. Την Κυριακή παρ'όλη την στενή παρακολούθηση του φαινομένου, φαινότανε πιο κόκκινο από ποτε και έβλεπα αποχρώσεις του ρόζ να βγαίνουν από το ματάκι του παιδιού. Το βραδάκι και αφού είχα ετοιμάσει το "βαλιτσάκι" για την επίσκεψη της Δευτέρας στο Παίδων, το παιδί σηκώθηκε από το κρεβάτι του αιμόφυρτο και πανικοβλημένο, καθώς δεν έβλεπε και πλέον το αίμα πήγαζε σταθερά από το ματάκι του.

Μέσα μου ήξερα πως όλα θα πήγαιναν καλά και στο ταξίδι για Αθήνα ένιωθα πως ο Θεός αγαπάει τα παιδιά και η Δύναμη του για ακόμα μια φορά θα τα έβαζε όλα στη σωστή τους θέση.  Ο μικρός μου ήρωας αναρρώνει σπίτι μας από μια πιο σπάνια μορφή ιογενούς επιπεφικύτιδας, η οποία θα τον ταλαιπωρήσει λίγο, αλλά δεν είναι κάτι ανησυχητικό και έτσι η ηρεμία επανήλθε στο σπίτι. Χίλια συναισθήματα, χίλιες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μας εχτές το βράδυ, μία όμως πιο πολύ.... "ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΘΕΕ ΜΟΥ..Ολα καλά να πάνε..." Και ειλικρινά.. καλύτερα δεν μπορούσε...

Να είστε όλοι αισιόδοξοι και εκεί που λέτε "Τώρα τι;" απλά για λίγα δευτερόλεπτα να σκέφτεστε μόνο το Καλό που έπεται να ΄ρθει και όλα καλά θα πάνε. Δεν είμαστε άφθαρτοι, αλλά η ψυχή μας και η θετική σκέψη με έχει σώσει και μένα, αλλά και τους ανθρώπους που αγαπώ πολλές φορές από πολλές "περιπέτειες".

Αυτά ήθελα να μοιραστώ μαζί σας... να είστε όλοι πάντα καλά, και εσείς αλλά και οι άνθρωποι που είναι όλη σας η ζωή... Φιλάκια πολλά